Damit Sie unsere Internetseite optimal nutzen können, setzen wir nur technisch notwendige Cookies. Wir sammeln keine Daten zur statistischen Auswertung. Näheres finden Sie in unserer Datenschutzerklärung.

Jubileusz 100lecia urodzin księdza Blachnickiego

Jako należąca do Ruchu Światło-Życie nie mogę nie wspomnieć postaci założyciela ruchu Sługi Bożego ks. Franciszka Blachnickiego. W tym roku obchodzimy jubileusz 100 rocznicy urodzin ks. Franciszka. Obchody zakończyły się w ostatni weekend sierpnia w Carlsbergu (Pfalz). Chociaż nigdy nie dane mi było spotkać osobiście ks. Franciszka, to jest on mi bardzo bliski, gdyż wciąż żywo wspominają go osoby, które współpracowały z nim jeszcze w Polsce, a potem również aż do śmierci w Carlsbergu.

 

Franciszek Blachnicki przyszedł na świat w Rybniku 24 marca 1921 roku w wielodzietnej rodzinie Marii i Józefa Blachnickich. Uczęszczał do szkoły w Tarnowskich Górach, w której to udzielał się intensywnie w harcerstwie. W roku 1938 zdał maturę i zaciągnął się do służby wojskowej. Brał udział w kampanii wrześniowej aż do ogłoszenia kapitulacji. Już w październiku rozpoczął działalność konspiracyjną w Tarnowskich Górach, skąd w marcu 1940 roku zmuszony był uciekać przed gestapo. Został schwytany w Zawichoście i aresztowany. Po kilkutygodniowych przesłuchiwaniach przewieziony został do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu, gdzie otrzymał nr obozowy 1201. W czasie czternastu miesięcy spędzonych w Auschwitz przez dziewięć przebywał w kompanii karnej w bloku 13, a prawie miesiąc spędził w bunkrze. We wrześniu 1941 roku z obozu trafił do więzienia śledczego w Zabrzu, potem w Katowicach. W marcu 1942 roku usłyszał zarzut działalności konspiracyjnej przeciwko Rzeszy hitlerowskiej i otrzymał wyrok śmierci przez ścięcie. Po 4,5 miesiącach aresztu i oczekiwania na wykonanie wyroku, na mocy prawa pruskiego karę śmierci zamieniono na 10 lat więzienia. 

 

Przebywając na oddziale skazańców w celi śmierci Franciszek doznał nagłego i cudownego nawrócenia na osobowa wiarę w Chrystusa i podjął decyzję o życiu konsekrowanym. Do końca wojny przebywał w różnych obozach i więzieniach niemieckich. Odzyskał wolność w kwietniu 1945 roku w czasie wyzwolenia przez armię amerykańską. Po zakończeniu wojny zgodnie ze swym postanowieniem wstąpił do Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie. Studiował na wydziale teologicznym uniwersytetu Jagiellońskiego. Po uzyskaniu magisterium z teologii przyjął święcenia kapłańskie dnia 25 czerwca 1950 roku. Pracując jako wikariusz w 

parafiach diecezji katowickiej m.in. opiekował się ministrantami, stosując przy tym nowatorskie metody inspirowane doświadczeniem harcerstwa. Swą działalność duszpasterską oparł na wypracowaniu formacyjnej metody rekolekcji zamkniętych dla dzieci (Oaza Dzieci Bożych).

 

Ks. Franciszek uczestniczył w pracy tajnej kurii w Katowicach. Przez niespełna rok przebywał w Niepokalanowie zgłębiając osobę, duchowość i metody pracy apostolskiej o. Maksymiliana Marii Kolbego, co poważnie wpłynęło na dalszą działalność wydawniczą Blachnickiego. Krótko po powrocie z Niepokalanowa rozpoczął pracę w redakcji "Gościa Niedzielnego". Zorganizował i prowadził ośrodek katechetyczny. Natomiast w 1957 roku zainicjował społeczną akcję przeciwalkoholową pod nazwą Krucjata Wstrzemięźliwości, która miała charakter ruchu odnowy religijno-moralnej, opartej na duchowości o. Maksymiliana Kolbego. Krucjata wydawała dwutygodnik zatytułowany "Niepokalana Zwycięża". Władze państwowe uznały tą działalność za szkodliwą i 29 sierpnia 1960 roku centralę Krucjaty zlikwidowano a w marcu 1961 roku ks. Franciszka aresztowano i przewieziono do więzienia śledczego w Katowicach (tego samego, gdzie przebywał w czasie wojny). Po czterech miesiącach aresztu otrzymał wyrok 13 miesięcy pozbawienia wolności w zawieszeniu i został zwolniony. 

 

W październiku 1961 roku ks. Blachnicki podjął dalsze specjalistyczne studia teologiczne na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. W okresie swojej pracy naukowej i akademickiej napisał niemalże 100 prac o charakterze popularno-naukowym. Wypracował koncepcję i podwaliny metodologiczne pod katechetykę fundamentalną i teologię pastoralną ogólną. W latach 1964-1980 skupił się intensywnie nad pracą w dziedzinie posoborowej odnowy liturgicznej. Założył "Lubelski Zespół Liturgistów". Wypracował koncepcję i metody posoborowej formacji liturgicznej służby ołtarza i przez 10 lat redagował "Biuletyn Odnowy  Liturgii".

 

Od 1963 roku ks. Blachnicki powrócił do organizowania oazowych 15-dniowych rekolekcji przeżyciowych dedykowanych dla różnych grup młodzieżowych, dorosłych i całych rodzin. Praca formacyjna po oazach była kontynuowana w pracy rocznej odbywającej się przy parafii ks. Franciszka. Opracował on wówczas pomoce i zeszyty, na których oparł się powstający Ruch Światło-Życie, bazujący na tych materiałach do dziś. 

 

Celem Ruchu Światło-Życie,  który obejmuje ludzi wszystkich stanów i w każdym wieku, jest wychowanie ku dojrzałości chrześcijańskiej wszystkich swoich członków i realizowanie posoborowej wizji Kościoła jako wspólnoty wspólnot. Mimo zewnętrznych trudności, Ruch rozwijał się żywo w kraju, a także w Czechosłowacji. Zgodnie z myślą ojca założyciela w ruchu podejmowano liczne inicjatywy i projekty m.in.: w roku 1979 powstała Krucjata Wyzwolenia Człowieka kontynuująca dzieło Krucjaty Wstrzemięźliwości i mająca na celu przezwyciężanie alkoholizmu i innych zniewoleń człowieka. W 1980 roku powstał plan wielkiej ewangelizacji "Ad Christum Redemptorem" mający na celu dotarcie z Ewangelią do każdego człowieka w Polsce.

 

Czasy "Solidarności", to dla ks. Blachnickiego okres intensywnej pracy w duchu chrześcijańskiej nauki społecznej na rzecz wyzwolenia bez przemocy. Powołał wtedy do istnienia Niezależną Chrześcijańską Służbę Społeczną, której mottem przewodnim stało się  hasło: "Prawda-Krzyż-Wyzwolenie".

 

Krótko przed ogłoszeniem w Polsce stanu wojennego ks. Franciszek wyjechał do Niemiec. Nie mogąc powrócić do kraju udał się do Włoch. Tam w Tivoli pod Rzymem od kilku miesięcy powstawało Centrum Światło-Życie. Ten okres w życiu Sługi Bożego stał się czasem poszukiwania woli Bożej i możliwości spotkań z Janem Pawłem II i arcybiskupem Szczepanem Wesołym, delegatem Prymasa Polski ds. Polonii. Owocem tych spotkań i rozmów stało się utworzenie ośrodka formacyjnego w niemieckim Carlsbergu w miejscu dawnego opuszczonego już polskiego domu dziecka. Z troski o wielotysięczną emigrację Polaków na Zachodzie ks. Franciszek stworzył w "Marianum" Centrum Ewangelizacji Światło-Życie, które prowadził przez ostatnie 5 lat życia w oparciu o doświadczenia i metody wypracowane przez lata w ruchu oazowym.

 

Ks. Blachnicki zmarł nagle 27 lutego 1987 roku w Carlsbergu, gdzie został też pochowany. Trzy lata później jego szczątki doczesne zostały przeniesione i złożone w kościele pw. Chrystusa Dobrego Pasterza w Krościenku nad Dunajcem, gdzie znajduje się główna siedziba Ruchu Światło-Życie. W 1995 roku rozpoczął się proces beatyfikacyjny Sługi Bożego ks. Franciszka. W 2015 roku papież Franciszek wydał dekret o heroiczności jego cnót, co jest ważnym etapem procesu beatyfikacyjnego.

 

Wielu rodaków decyduje się na emigrację w poszukiwaniu lepszego jutra, godząc się na związane z tym trudności i zagrożenia, ale też widząc w tym szansę i możliwości. Wpatrując się w przykład życia i posługi ks. Franciszka Blachnickiego i my możemy starać się ofiarnie służyć Bogu i Ojczyźnie. Ośrodek "Marianum" w Carlsbergu proponuje rozmaite rekolekcje w ciągu całego roku oraz oazy wakacyjne. Chciejmy skorzystać z możliwości pogłębienia swojego życia duchowego i formacji w języku ojczystym bez konieczności wyjazdu do Polski i odwiedźmy Carlsberg. Wszystkie informacje i propozycje rekolekcji, warsztatów i spotkań weekendowych można znaleźć na stronie www.oaza.de

Agnieszka Bielecka